W ostatnią drogę…

Dziś postanowiłem poruszyć dość nietypowy temat,a skłonił mnie do tego artykuł przeczytany w necie, w którym autor stwierdził m.in. że otwieranie trumny przed pogrzebem to relikt przeszłości i że nikt już nie żegna nieboszczyka np. dotykając ręki. U nas wygląda to tak, że jeżeli ktoś ma taką możliwość, to trumnę z nieboszczykiem ustawia w domu. Zwykle nie trwa to dłużej niż dobę, chyba że jest taka wola rodziny, albo nie ma możliwości wcześniejszego pochówku. Owszem, teraz ludzie częściej decydują się na umieszczenie ciała np. w przycmentarnej kaplicy, ale szczególnie na wsiach jest jeszcze tradycja że ciało w ostatnią drogę wyrusza z domu. Opowiem jak to wyglądało gdy zmarł mój dziadek… Zmarł nieborak w poniedziałek rano… Ubraliśmy go,a właściwie ta „przyjemność” przypadła mi, i Bóg mi świadkiem nikomu nie polecam, bo ubieranie nieboszczyka zostaje w człowieku na długo! Do dziś mam przed oczami bezwładnie latającą głowę a to było 5 lat temu… Oczywiście zaczęły się porządki w domu i to w tempie ekspresowym, załatwianie formalności itp. Firma pogrzebowa przywiozła trumnę, ułożyliśmy go i zaczęło się wydzwanianie po rodzinie. Wieczorem zeszło się pełno ludzi na różaniec i trwało to do późnego wieczoru. Na noc oczywiście zostawia się trumnę otwartą, wieko stało w ganku, świece i światło się paliły przez całą noc… Jak się śpi z nieboszczykiem pod jednym dachem? Krótko! U nas było na tyle dobrze, że trumna stała na parterze a spaliśmy na piętrze, ale jeśli komuś udało się zasnąć to tylko ze zmęczenia tym dniem… Następnego dnia od rana przez dom przewijali się ludzie… Na naście minut przed wyprowadzeniem przyjechał ksiądz, modlitwa, „łapiduchy” zamknęli trumnę i całe towarzystwo ruszyło do kościoła… Wróć! Pominąłem pożegnanie! Tu każdy z rodziny kładł rękę albo na rękach nieboszczyka,albo na głowie… Jedna z ciotek pocałowała nawet w czoło… I jeszcze wspomnę o jednym, gdy trumna przekraczała próg domu zrobili coś co ja nazywam „kołyską” tzn. trzykrotnie buja się trumnę w przód i w tył. Co to ma znaczyć? Wersje są różne… Ponoć w ten sposób ostatni raz żegna się z progami swego domu… Potem to już standard: w samochód, do kościoła, na cmentarz i do grobu. Tak to wygląda u nas…
*pamiętam czasy, gdy jeszcze nawet kilka kilometrów trumnę z ciałem niosło się do kościoła i na cmentarz wspartą na ramionach i cały kondukt szedł pieszo… 🙂 Ale to było naście lat temu 🙂 A jak jest u was z tym teraz? Podobnie jak u mnie?